تابستان سال گذشته بود. یکی از بستگانم به حج مشرف شده بود. وقتی از این سفر روحانی برگشت، به دیدنش رفتیم. از مکه و مدینه چنان با شور و هیجان تعریف می‌کرد که آدم واقعا از خدا می‌خواست کاش یک بار هم این توفیق نصیب او شود و برود و از نزدیک مدینه را ببیند، گنبد خضرا را، بقیع را، مظلومیت را و همه چیزهایی که شنیده‌ایم اما ندیده‌ایم ...

جالب است بدانید که ایشان در روزهایی به عمره مشرف شده بودند که مصادف بود با ایام بعثت پیامبر اعظم (ص) و باز جالب است که بدانید او تعریف می‌کرد که در آنجا هیچ خبری از برپایی جشن و بزرگداشت به مناسبت این واقعه عظیم نبود. نه چراغی نه پرچمی و نه حتی یادی از پیامبر. خیلی عجیب است که شب مبعث کنار ضریح پیامبر باشی و هیچ خبری نباشد. اولش برای من خیلی سخت بود که باور کنم. اصلا نمی‌دانم که دل علمای وهابی به چه چیزی خوش است.اصلا حرفشان چیست؟ چه چیزی را می خواهند با این جمودشان ثابت کنند؟ هر چند می دانم که آنان بر اساس تفکرات باطلشان هرگونه جشن و بزرگداشتی را حرام می‌دانند، اما سوال من اینست که اگر از حادثه بزرگی که همه دنیا را تکان داد ، یادی نشود پس از چه چیزی باید یاد کنیم...

البته این فامیل ما با خود تصاویر جالبی هم از برخوردهای وهابی ها آورده بود . حتی تعریف می‌کرد که چند بار هم نزدیک بود که دوربینش توسط آنها توقیف شود . عکسهای زیر را که مشاهده می‌کنید مربوط می‌شود به چند وهابی که کتابهای دعا را از دست زائران ایرانی گرفته‌اند و اصلا اینها استخدام شده‌اند که آنجا در شیفتهای مختلف بمانند و همین کار را انجام بدهند و به قول خودشان با خرافات شیعیان مبارزه کنند . البته معلوم است که در لابلای صفحات این کتاب دنبال چه چیزی می‌گردند!!