محرم پارسال بود. چند سالی هست که توی محل ما ، غروب روز عاشورا بچه های هیئت، خیمه  هایی را که به یاد خیمه های امام حسین(ع) و یارانش بر پا کرده اند آتش می زنند. دورتادور خیمه ها را حصار می کشند تا آتش به کسی صدمه نزند. پارسال هم با خانواده رفتیم محل برگزاری مراسم .جمعیت زیادی اطراف امام زاده و محل برگزاری مراسم جمع شده بودند. برای اولین بار یک نفر رو دعوت کرده بودند برای تعزیه. نقش شمر رو بازی می کرد . داشتم برای دخترم که اون موقع سه سالش بود تعریف می کردم که این آدم کسی بوده که امام حسین(ع) رو شهید کرده و بچه های امام حسین رو دوست نداره و اونها رو می زنه . خلاصه کلی باهاش از بدی شمر و یزید و ... صحبت کردم.  نزدیک حصار بودم شنیدم دنبال یک بچه کوچک می گردند نمی دونستم برای چی اون بچه رو می خوان ، با این حال دخترم رو بهشون دادم . از اونجا دخترم رو نگاه می کردم دیدم آقایی که نقش شمر رو بازی می کرد اومد به طرفش ، با صورت پوشیده . داشت با دخترم حرف می زد. نفهمیدم چی بهش گفت بعد از یه مدتی شمر خیمه ها را آتش زد . دیدم اومد به طرف دخترم و یقشو گرفت و بردش بالا . از میون شعله های آتش رد می شد و دخترم رو هم روی دستش بلند کرده بود . صدای گریه جمعیت بلند شد .  تازه اون موقع فهمیدم بچه رو برای چی می خواستن. همه به یاد بچه های مظلوم امام حسین افتاده بودند . اینو از صدای جمعیت می شد فهمید. خیلی حرفه ، آدم باید چقدر بی رحم باشه که حتی به یه بچه دو سه ساله هم رحم نکنه .من با اینکه می دونستم اون آقا یه فرد عادیه با این وجود بهم خیلی سخت گذشت ، چقدر سخت بود برای بچه هایی که طرف مقابلشون ، نقش بازی نمی کردند و واقعا اونها رو می زدند. هر چند می دونستم که همه اینها فقط چند لحظه است و تنها نشان دادن گوشه ای از ماجرای روز عاشورا ، اما باز نمی تونستم خودم رو آروم کنم . خیلی سخت بود . دخترم هم که اون بالا داشت می چرخید، با چشمهای مضطربش جمعیت رو نگاه می کرد ، پس از دقایقی آوردنش پیشم. اولش حرفی نمی زد . انگار خیلی ترسیده بود . ما شروع کردیم به آروم کردن و دلداری اون. از جمعیت رفتیم بیرون . بعد از اون همه ماجرا که براش از بدی شمر و یزید گفته بودم باید هم می ترسید . برای اینکه یک کم آرومش کنم بهش گفتم : اون که یزید واقعی نبود ، اون یه نفر بود که لباس یزید رو پوشیده بود . بعد رفتم از بین جمعیت یه نفر رو پیدا کردم و گفتم این بوده که لباس یزید رو پوشیده .

تا چند وقت کار ما شده بود که بهش حالی کنیم یزید واقعی آدم بدی بوده ولی اون آقا داشت فقط نقشش رو بازی می کرد...

نمیدونم واقعیت داره یا نه ولی شنیدم روز عاشورا پس از شهادت امام حسین و حمله لشگریان یزید به سمت خیمه ها و زنان و کودکان ، یکی از کوفیان متوجه دختر بچه ای می شه  که دامنش آتش گرفته بود . دلش به رحم میاد . به طرفش می ره  که آتش رو خاموش کنه . دختر که خیلی ترسیده بود ، دستش رو روی صورتش می گیره و از ترس می لرزه . مرد کوفی وقتی متوجه ترس بچه شد ، بهش می گه که نترس من باهات کاری ندارم . دختر مظلوم هم که از بس بی رحمی و جنایت دیده بود وقتی رحم اون مرد رو می بینه ، ازش تقاضای آب می کنه.